๓

 

“ วายุไม่อยู่ในนี้เหรอ ”

ไอยราเงยหน้าจากกองกระดาษที่กำลังคัดแยกอยู่ หญิงสาวที่อยู่ในชุดล้ำนำสมัย

ใบหน้าตกแต่งอย่างดี ยืนอยู่ใกล้ประตู

“ ไม่อยู่ ” ไอยราตอบแล้วสนใจกับงานเธอต่อ

“ พนักงานใหม่ใช่ไหมนี่ ”

ไอยราพยักหน้า

“ ห้องรกจัง ”เธอเดินมาที่หน้าโต๊ะ ทรุดตัวนั่งเก้าอี้ตรงหน้า

“ มาทำงานได้กี่วันแล้ว ”

“ จะสองอาทิตย์แล้ว ”

“เงยหน้ามาคุยกันดี ๆ หน่อยได้ไหม ? ฉันไม่ชอบเวลาคุยด้วยแล้วไม่สนใจ ”

ความเป็นคนมีอารมณ์ขันทำให้ไอยราแทบจะปล่อยคิก เจ้าหล่อนช่างวางท่าดี

แท้ ๆ

“ คุณจะคุยอะไรกับฉัน ฉันไม่รู้จักคุณสักหน่อย ” ไอยราย้อนยิ้ม ๆ

อีกฝ่ายนิ่วหน้า คงงงที่ไม่เคยมีใครย้อนแบบนี้มั้ง แต่แล้ว ไอยราก็เห็นเธอยิ้ม

ผู้หญิงคนนี้ยิ้มสวย

“ ฉันชื่อวิรงรอง เป็นแฟนวายุ ”

ไอยรา มองหน้าเธอพูดว่า

“ ยินดีที่ได้รู้จัก ”

เสียงประตูเปิด วายุเดินเข้ามา

“ คุณวิ มานานแล้วเหรอครับ ”

“ เมื่อกี้ คุยกับพนักงานใหม่ของคุณได้สองสามคำเอง ”

วายุเห็นไอยราทำหน้ายิ้ม ๆ

“ ไม่ใช่พนักงานใหม่ เป็นรุ่นน้องพี่พล มาช่วยงานชั่วคราว ชื่อไอยรา ”

“ อ้าว ... งั้นเหรอ โทษทีนะไม่รู้”

“ ไม่เป็นไร ” ไอยรายังยิ้มเหมือนเดิม

วิรงรอง ลุกขึ้นเดินไปควงแขนวายุ

“ ไปกันเถอะค่ะ วิหิวแล้ว ”

รอยยิ้มของไอยรายิ่งกว้างขึ้นกว่าเดิม จนวายุนึกฉุน เขาชวนเสียงแข็ง ๆว่า

“ จะไปทานข้าวข้างนอก ไปด้วยกันไหม ? ”

หญิงสาวสั่นหน้าตอบว่า

“ no thank you ”

********

ไอยราครึ่งนั่งครึ่งนอนสูบบุหรี่ควันพ่นปุ๋ยอย่างสบายอารมณ์ อยู่ที่โต๊ะ

ทำงาน เธอใช้เก้าอี้อีกตัวหนึ่งรองเท้าที่เหยียดออกไป

มาทำงานที่นี่เธอใส่เสื้อยืดคอปกสีเข้ม

กับกางเกงยีนส์เท่านั้นจึงไม่ต้องกลัวโป๊แต่อย่างใด

งานที่นี่ไม่หนัก และไม่ต้องตัดสินใจ

“ คุณทำทุกอย่างในห้องนี้ให้เป็นระเบียบขึ้นมาแล้วกัน ”

นี่คืองานที่วายุมอบหมายให้เธอในวันแรกที่มาำเหมือนกับทำงานในกองขยะ

เอกสาร ซึ่งคงไม่ได้มีการจัดแยกกันนาน ไม่ว่าบิล ใบส่งของ ใบสั่งของ

เบิกจ่ายอะไหล่ มากมายจิปาถะปนเปกันไปหมด

ไอยราเป็นคนทำงานเร็วและคล่องอยู่แล้วทุกอย่างจึงเข้าที่เข้าทางเร็ว เธอคิดว่า

งานที่ได้รับมอบหมาย มีหวังเสร็จภายในสองอาทิตย์

หญิงสาวอัดควันบุหรี่เข้าปอด มองฝ่ากระจกออกไปด้านนอก ตอนนี้เป็นเวลาพัก

พวกช่างจับกลุ่มคุยเล่นหมากรุก และบางคนก็ดูทีวีกัน

ไม่ค่อยจะมีใครเข้ามายุ่งในห้องนี้

วายุจะเข้ามาก็ต่อเมื่อเขาต้องการเอกสารอะไรสักอย่าง

และคิดว่าเขาคงจะเข้ามาอีกช่วงเย็นหลังจากที่เธอกลับออกไปแล้ว

เพราะไอยราเห็นเสื้อผ้าของเขาในตู้หน้าห้องน้ำ

และดูสิ่งของในห้องน้ำก็รู้ว่าเขาคงใช้มันชำระร่างกายก่อนจะกลับก็ได้

แต่ในช่วงระหว่างวันห้องนี้ มันเหมือนเป็นอาณาจักรเล็ก ๆ ของไอยราไปเลย

ไอยราเหลียวดูรอบ ๆ ห้อง เธอตั้งใจจัดเปลี่ยนแปลงหลายอย่างในห้องนี้

ในเมื่อเธอจะต้องอยู่ที่นี่เกือบปี

ทำไมเธอจะไม่ทำให้มันเป็นอาณาจักรของเธอไปเลยจริง ๆ เล่า พี่พลไม่ว่าอยู่แล้ว

แต่นายหน้าดุนั่นสิ ช่างเถอะ จะว่าอะไรไอยราก็ไม่สน ดูแต่การสูบบุหรี่นี่สิ

“ อย่าสูบบุหรี่ที่นี่ ” เขาสั่งตั้งแต่วันแรกทีเดียว

ไอยรา มองหน้าเขา ก็รุ่นเดียวกัน ทำไมวางโตนัก

“ ทำไม ”

“ อันตราย ”

ไอยรายักไหล่ เธอระวังอยู่แล้วเรื่องการสูบบุหรี่ และคิดว่าตัวเองไม่่เคย

สับเพร่าพอที่จะทำให้มันเกิดอุบัติเหตุได้ง่าย ๆ

เธอก็แค่สูบมันอยู่ในอาณาจักรเธอเท่านั้น

วายุไม่ได้เข้ามาในห้องบ่อยจนเห็นว่าเธอทำอะไรหรอก

แล้วไอยราก็ลุกขึ้นอย่างกระฉับกระเฉง ตั้งใจจะรวบรวมรายการสิ่งของต่าง ๆ

ที่ต้องการเพิ่ม ให้การทำงานของเธอสะดวกสบายยิ่งขึ้น

นวนิยายเรื่องนี้ แต่งโดย ฟีลิปดา อ่านได้ที่ http://www.forwriter.com

**********

“ อะไร ”

วายุถามเมื่อลูกน้องที่เขาสั่งให้ไปขอเอกสารจากไอยรา ส่งสิ่งที่เขาต้องการ

ให้พร้อมกับกระดาษอีกใบหนึ่ง

“ คุณไอย ฝากมาให้ลูกพี่ ”

วายุก้มมองลายมือที่สวยเป็นระเบียบมันเขียนรายการสิ่งของอุปการณ์สำนักงาน

หลายสิบรายการ

เขาพยักหน้าแล้วพับลงกระเป๋ากางเกง ก่อนจะทำงานตัวเองต่อ

ท่าทางเมื่อแรกเห็น วายุไม่คิดว่าไอยราจะเป็นคนสู้งาน

เพราะเธอเริ่มงานวันแรกมาถึงอู่เอาเกือบสิบโมง

“ โทษนะมาสายไปหน่อย ไม่คุ้นเส้นทาง จัดเวลาไม่ถูก ” เธอบอกอย่างนั้น

เขารู้ว่าเธอเคยทำงานในบริษัทต่างประเทศเงินเดือนสูง

และคิดว่าเธอคงจะหยิบโหย่งคุ้นกับความสะดวกสบายในออฟฟิตหรูหราที่เธอ

เคยอยู่ แต่กลายเป็นว่าเธอทำตัวสบาย ๆ

ทำงานที่เขามอบหมายให้อย่างจริงจังรวดเร็ว

จากการลอบมองฝ่ากระจกเข้าไปทุกครั้ง เขาไม่เห็นเธอนั่งอยู่นิ่ง ๆ เลย

บางครั้งเขายังเห็นเธอกวาดห้องด้วยซ้ำไป แต่ที่น่าตื่นใจที่สุดก็คือ ห้องน้ำ

ทรงพลแวะเข้ามาวันหนึ่ง ถึงกับโวยวายว่า

“ นังไอย แกทำอะไรกับห้องน้ำ อย่างนี้ใครมันจะกล้าเข้าวะ”

“ นี่ยังเกรงใจนะพี่พล ไม่งั้นจะสั่งทุบทำใหม่เลย ไอยอยู่ยังไงก็ได้

แต่ห้องน้ำต้องสะอาด ไม่เชื่อไปดูที่ห้องไอยสิ พี่พลเข้าไปนั่งกินข้าวได้เลย ”

“ บ้านแกนะสิ กินข้าวในห้องส้วม แล้วนี่ไอ้ยุมันจะกล้าเข้ามาใช้เรอะ”

วายุก็ให้นึกแปลกใจอยู่เหมือนกันว่าเจ้าหล่อนเนรมิตห้องน้ำธรรมดา ๆ

ให้เป็นห้องน้ำอย่างที่เห็นในหนังสือตกแต่งได้อย่างไรภายในสองอาทิตย์ที่มา

ทำงานที่นี่

ความจริงเขาจำเธอได้เพราะเคยเห็นกลุ่มเพื่อนของไอยราบ่อย ๆ ในมหาวิทยาลัย

เขารู้จักทุกคนในกลุ่มแต่ไม่สนิท ทรงพลเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย ที่รักรุ่นน้อง

โดยเฉพาะกลุ่มของไอยราออกจะเป็นพิเศษ

เพราะพวกนี้คือแม่สื่อแม่ชักให้พี่ทรงพลรักกับพี่ลลิตาซึ่งเขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี

เพราะเธอเป็นญาติผู้พี่ของเขา ความสนิทสนมไว้เนื้อเชื่อใจที่ทรงพลมีต่อเขาจึงสูง

พอ ๆ กับการจ้างให้ไอยราทำงาน ซึ่งเป็นเหมือนเรื่องเล่น ๆ มากกว่า


ตอนบ่าย วายุเปิดประตูเข้าไป วางเงินสดตรงหน้าไอยรา

“ คุณอยากได้อะไรเพิ่มเติม ก็ไปซื้อเอาเองแล้วกัน ไม่มีใครว่างหาซื้อให้คุณหรอก ”
ไอยรามองหน้าเขา บอกว่า

“ ไม่มีรถ ไม่สะดวก ”

วายุ เห็นท่าทางพูดอย่างสบาย ๆ ของเธอแล้ว อยากจะย้อนว่าก็ไปแท๊กซี่ สิ ก็กลัว

จะเกินไป

“ งั้นรอตอนเย็น ผมเสร็จงานค่อยออกไปด้วยกัน”

“ เดี๋ยวฉันถึงบ้านดึก ”

เขานิ่งไปนิดแล้วพูดว่า

“จะเลยไปส่งคุณด้วย ”


ไอยราพยักหน้า แล้วก้มทำงานตัวเองต่อ

เขาคงจะออกไปทันทีเหมือนกันถ้าไม่เห็นที่เขี่ยบุหรี่ที่วางอยู่โต๊ะ

มันมีก้นบุหรี่อยู่ห้าหกชิ้น

“ ผมว่าผมเตือนคุณเรื่องบุหรี่แล้วนะ ”

“ คุณเตือนดิฉันแล้วค่ะ เจ้านาย และตอนนี้ดิฉันก็ไม่ได้สูบด้วย ”

เธอเน้นคำว่าเจ้านาย มองเขายิ้ม ๆ

“ ผมซีเรียสกับเรื่องนี้นะ ” เขาพูดเสียงหนัก

เธอเลิกคิ้วทำตาโต พูดอย่างแข็งขันว่า

“ รับทราบ ”

วายุสบตายิ้ม ๆ ของเธอ แล้วหันกลับ

เธอกำลังสนุกกับการได้ยั่วเขาเล่น