จับให้แต่ง แกล้งให้รัก โดย ปานรตี |
|---|
| ๑ | ๒ | ๓ | ๔ | ๕ | ๖ | ๗ | ๘ | ๑๐ |
|---|
บทที่ ๕
:+:+:+:+:+:บรรจบ สินสมบัติ ลงจากรถด้วยความรู้สึกมั่นใจในตัวเองเช่นเดิม
แม้ว่าเมื่อคืนเขาได้เจอกับท่าทีปฏิเสธการแต่งงานอย่างแข็งขันจากวสุดา
จนทำให้เขาต้องกลับไปทบทวนใหม่ว่า ที่ผ่านมาเป็นเพราะเธอเล่นตัว
หรือเป็นเพราะเธอไม่รักเขาจริงๆ
หรือเป็นเพราะเธอยังขัดใจที่เขาแสดงความรังเกียจลูกของเธอกันแน่
แต่วสุดาก็เป็นผู้หญิงที่เขาทุ่มเทให้มากที่สุด เขารักเธอจริงๆ
และหมายมั่นปั้นมือว่าจะต้องเอาชนะใจเธอให้ได้
วันนี้เขาตั้งใจมาขอโทษเธอพร้อมกับยื่นข้อเสนอให้ใหม่ว่า
เพราะเขายินดีที่จะรับลูกทั้งสองของเธอเป็นลูกบุตรธรรมเมื่อแต่งงานกัน
ถึงแม้ว่าเขาจะรังเกียจไอ้เด็กซนจอมแสบทั้งสองตัวนั่นก็เถอะ
ไว้แต่งงานกันเสียก่อนเขาจะจัดการส่งให้ทั้งคู่ไปอยู่โรงเรียนประจำไกลๆ ก็ได้
ซึ่งวสุดาน่าจะดีใจและพอใจเขามากขึ้น และแม้ว่าเธอจะยังไม่ตอบตกลงวันนี้
แต่เขาก็เชื่อว่าด้วยหนี้สินอันมีอยู่มากมายในขณะนี้ เธอจะแข็งขืนได้ไม่นาน
เพราะตอนนี้เธอไม่เหลือใครแล้ว
บรรจบเดินเข้าไปในบ้านอย่างคุ้นเคย เขาขมวดคิ้วเมื่อเห็นชายแปลกหน้าสองคน
อยู่ในห้องรับแขก แต่ด้วยความที่เป็นคนมั่นใจในตัวเอง
และไม่สนใจใครทำให้เขาถามห้วนๆ ว่า
มารอพบวสุดาหรือ?
วิสุทธิ์สบตากับธนากร
ซึ่งก็แววตาอีกฝ่ายพราวระยับด้วยความขบขันบางอย่างยังไม่ทันจะได้ตอบ บรรจบก็พูดต่อว่า
วสุดาคงยังไม่ตื่น เธอมักจะตื่นสายในวันหยุด
ฟังน้ำเสียงคนพูดก็เดาได้ว่าบอกเป็นนัยให้รู้ถึงความสนิทสนมของตนเองกับวสุดาแค่ไหน รอยยิ้มจึงเกิดขึ้นที่ใบหน้าของธนากรอีกครั้ง แล้วสายตานั้นก็แสดงความขบขำออกมาเมื่อเห็นวสุดา ที่คงได้ยินเสียงรถเหมือนกันได้เดินออกมาอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นวสุดา บรรจบก็ไม่สนใจใคร เขาเดินตรงไปที่หญิงสาวอย่างรวดเร็ว
คุณดาครับ ผมมาขอโทษเรื่องเมื่อคืน
เปิดเผยและตรงไปตรงมา เหมือนหนึ่งไม่สนใจว่าจะมีใครอยู่ ในทีนี้ด้วย ทำเอาวสุดา ต้องสูดลมหายใจลึกก่อนจะพูดสั้นๆ ห้วนๆ ว่า
ค่ะ
เรื่องที่ ...
ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันเข้าใจ อยู่ทานกลางวันด้วยกันสิคะ?
วสุดารีบตัดบทรับดอกไม้จากมือเขามาเกือบเป็นกระชากเสียด้วยซ้ำ เพราะขืนไม่พูดอย่างนี้ เรื่องที่ต้องขอโทษขอโพยของเขาต้องพรั่งพรูออกจากปากให้คนอื่นรับรู้แน่
เหมือนไม่คิดว่าเรื่องที่ตัวเองต้องการมาทำมันสำเร็จลงไปอย่างง่ายๆ
บรรจบจึงยืนอึ้งมองไปรอบๆ ก่อนที่จะพูดว่า
ผมไม่ยักรู้ว่าคุณมีเพื่อน
ผมไม่ใช่เพื่อน ธนากรพูดแทรกขึ้นยิ้มๆ
นั่นสิครับ ผมไม่น่าจะคิดว่าเป็นเพื่อน เพราะวสุดาไม่เคยมีเพื่อนชายคนไหนนอกจากผม ผมชื่อบรรจบ สินสมบัติ
เขาแนะนำตัวเองเสร็จในตัวอย่างไม่เก้อเขิน แม้ในใจจะเริ่มสงสัย และไม่ชอบใจกับท่าทางสบายๆ ของอีกฝ่าย
รอยยิ้มระบายที่ริมฝีปากของธนากร ก่อนจะแนะนำตัวว่า
ผมชื่อธนากร และนี่เพื่อนของผมชื่อวิสุทธิ์ เป็นทนาย
สายตาของบรรจบหันไปทางวิสุทธิ์ และย้อนกลับมาที่ธนากร ผงกศีรษะเหมือนเข้าใจ มันไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่เขาต้องเจอกับสถานการณ์แบบนี้ของวสุดา จึงพูดด้วยน้ำเสียงกึ่งวางอำนาจว่า
หากมาเรื่องหนี้สินของวสุดา คุณตกลงกับผมได้ทุกอย่าง
คุณบรรจบ ! เสียงวสุดากราดเกรี้ยวอย่างเหลืออด
ไม่เป็นไรที่รัก ปัญหาของคุณผมจัดการเอง
วสุดา หน้าบึ้งตาลุกวาว กับคำว่า ที่รัก จากปากของบรรจบ
และมันทำให้เธอถึงกับเม้มปากแน่น
เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาที่คมปลาบมองมาอย่างหยันแกมขันของธนากร
อะไรก็ไม่ร้ายเท่ากับคำพูดกลั้วหัวเราะของเขา
ผมดีใจ ที่ได้พบกับคนที่จะจัดการปัญหานี้ได้เสียที
ผมก็ดีใจเพราะนี่อาจจะทำให้วสุดา โกรธผมน้อยลงจากเรื่องเมื่อคืน
เขามักจะหงุดหงิดเสมอเวลาต้องเจอกับปัญหานี้
คำพูดของบรรจบมันช่าง แจ่มแจ้งเสียยิ่งกว่าอะไร
วสุดาโกรธจนแทบจะเอาช่อดอกไม้ฟาดหัวเขา
ความจุ้นจ้านของบรรจบที่ไปตามชดใช้หนี้ให้เธอมันเคยเกิดขึ้นมาก่อน
แต่วสุดาก็พยายามทน อาจจะเป็นเพราะเธอเองก็พยายามทำไม่รู้ไม่ชี้
แกล้งบอกกับตัวเองว่ามันไม่ใช่เรื่องของเธอโดยตรงเพราะเขาไม่เคยทำต่อหน้าเธอ
เพียงแต่ไปตกลงเออออเอากับคุณมัทนาลับหลัง แต่นี่มันเกิดขึ้นต่อหน้าเธอ
และยังเกิดจากความเข้าใจผิดเสียด้วย
เราจะคุยกันก่อนหรือหลังทานอาหารเที่ยงกันล่ะ? วสุดา ธนากรเลิกคิ้วถามยิ้มๆ
ตอนนี้เลยดีกว่า เพราะผมมีประชุมบ่าย บรรจบรีบพูดออกมา
เรื่องที่เกิดขึ้น วสุดาไม่ได้อาย แต่เธอโกรธ โกรธที่เธอเห็นรอยยิ้มของผู้ชนะของธนากรเมื่อเธอต้องเป็นฝ่ายพูดออกมา เพื่อยุติการพล่ามของบรรจบว่า
คุณธนากรเป็นลุงของกิ่งอ้อ กอไผ่
อ้าว ! เหรอครับ คราวนี้บรรจบมองธนากรนิ่ง
ก่อนจะถามออกมาเหมือนไม่พอใจว่า
แล้วทำไมถึงปล่อยให้ผมเข้าใจผิดว่า คุณเป็นเจ้าหนี้วสุดา
อ้าว ! คุณคิดว่าผมเป็นเจ้าหนี้ของวสุดาเหรอครับ ธนากรย้อนเสียงซื่อ จนแม้กระทั่งเพื่อนของเขายังต้องมองแปลกๆ
ก็คุณรับว่ามาเรื่องหนี้สินของวสุดาไม่ใช่เหรอ?
ใช่ครับ แต่ผมหมายถึงเงินที่ผมต้องจ่ายคืนกับวสุดาต่างหาก เอะ... เธอยังไม่ได้ปรึกษาคุณเรื่องนี้หรอกเหรอ?
ธนากรตีตลบมาเป็นฝ่ายถามอย่างฉลาด
แต่บรรจบก็ใช่ว่าจะตกหลุมง่ายๆ เมื่อตอบกลับว่า
บังเอิญว่าผมกับวสุดาปรึกษากันหลายเรื่องจนไม่ทราบว่าเรื่องไหนเป็นเรื่องไหน หรือผมจะลืมไปแล้วก็ไม่รู้
วสุดามองคนทั้งคู่ แล้วพูดห้วนๆ ว่า
จะคุยกันอีกนานไหมคะ ดิฉันหิวแล้ว
โอย จริงสิผมลืมขอโทษด้วยวสุดา เชิญครับ คุณธนากร คุณวิสุทธิ์ทางนี้
บรรจบเจ้ากี้เจ้าการเดินนำหน้าอย่างเจ้าของบ้านไปเลย
วสุดาเองก็ระงับความโกรธอย่างเต็มที่ แม้จะไม่พอใจแค่ไหน เธอก็ไม่อยากจะแสดงอารมณ์ร้ายๆ ต่อหน้าบุคคลที่สาม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับสายตาที่คอยมองมาเหมือนเห็นเป็นเรื่องน่าขัน เธอไม่ต้องการเป็นตัวตลกของใคร กับการแสดงความโกรธบรรจบ ผู้ชายผู้ซึ่งคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าเธออย่างน่าตบคนนี้
หญิงสาวก้าวตามหลังชายทั้งสามคนไปช้าๆ แต่วิสุทธิ์ที่อยู่รั้งท้ายกลับหยุดรอเธอ
เป็นผู้ชายที่น่าทึ่งนะครับ
วสุดาไม่รู้หรอกว่า เขาคือผู้ชายคนไหน ที่วิสุทธิ์หมายถึง
แต่เธอเหยียดยิ้มก่อนจะเพยิดหน้าไปที่ชายทั้งคู่พูดด้วยเสียงธรรมดาที่สุดว่า
เขาสมกันจังเลยนะคู่นั้น
วิสุทธิ์ปล่อยก๊ากออกมาอย่างอดไม่ได้
ชายทั้งคู่หันกลับมา สายตาคู่หนึ่งแสดงอาการฉงนที่ทำไมเพื่อนถึงได้หัวเราะออกมาอย่างชอบใจอย่างนั้น แต่อีกคู่หนึ่งมองมาอย่างไม่ชอบใจเหมือนตัดสินใจไม่ได้ว่า ระหว่างชายที่ยืนคู่เขากับหนุ่มที่ยืนเคียงวสุดากันแน่ ที่จะเป็นคู่แข่งของเขา
มาที่โต๊ะอาหาร วสุดาก็เห็นมะลิจัดโต๊ะเตรียมพร้อมเอาไว้สี่ด้านละสองคู่กันไม่มีที่นั่งหัวโต๊ะ แล้วก็วิสุทธิ์เดินไปนั่งคู่กับบรรจบที่นั่งตรงข้ามธนากรอย่างหน้าตาเฉย หญิงสาวจึงต้องไปนั่งคู่กับธนากรอย่างไม่พอใจนัก ความจริงจะให้นั่งคู่กับบรรจบเธอก็ไม่พอเช่นกันนั่นแหละ การมาของสามคนนี้ ทำให้วันหยุดของเธอกลายเป็นวันที่แสนเซ็งไปเสียแล้ว
ขอโทษนะครับที่เข้าใจผิดเมื่อครู่ แต่ทำไมผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยนะ หลานของคุณ กิ่งอ้อ และกอไผ่เป็นเด็กน่ารักมาก แม้ว่าเอ้อ ... จะซนไปหน่อย
บรรจบชวนคุย เขาถือว่าตัวเองเป็นเจ้าของบ้าน ก็ต้องชวนแขกคุย แม้จะไม่พอใจนักที่ วสุดาไม่ได้นั่งคู่กับเขา
เข้าใจว่าคงจะเป็นเพราะวสุดาตามใจลูกเกินไป ธนากรพูด
เรื่องตามใจลูกไม่มีใครเกินวสุดาหรอกครับ เสียงบรรจบพูดเหมือนเอ็นดูเสียเหลือเกิน ใครแตะเป็นไม่ได้
หลานผม คงไม่ทำให้คุณรู้สึกลำบากใจนะครับ อ่า ... คือว่าผมได้ข่าวว่าวสุดาจะแต่งงานกับคุณ
วสุดาอารมณ์ขุ่นขึ้นทันทีเธอปรายตามอง ธนากร อย่างจะกินเขาแทนผัดไทย ผิดกับบรรจบยิ้มจนหน้าฉีกกับคำถามนี้
ไม่มีปัญหาอะไรเลยครับ เมื่อแต่งงานกันผมพร้อมที่จะรับเด็กทั้งสองเป็นลูกบุญธรรมของผม ดีไหมที่รัก เขาถามวสุดาอย่างสนิทสนมในตอนท้าย
แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อชายที่นั่งตรงข้ามเขาหันไปทำหน้าบึ้งใส่วสุดา ส่วนวสุดานั้นก็มองธนากร ราวกับเป็นศัตรูมากว่าร้อยปี
วสุดานั้นโกรธกรุ่นที่เขาบังอาจเปิดเรื่องการแต่งงานเธอกับบรรจบอยู่แล้ว
แต่ธนากร ก็โกรธที่วสุดา แม่น้องสะใภ้คนนี้กล้าปฏิเสธเขา แถมยังจะเอาหลานของเขาไปยกให้กับคนอื่น
ฉันจะไม่ยอมให้เธอยกหลานของฉันให้เป็นลูกบุตรธรรมของใครทั้งนั้น
ฉันก็ไม่ยอมให้คุณเข้ามาจุ้นจ้านในชีวิตฉัน วสุดาสวนกลับ เปลี่ยนสรรพนามไปตามอารมณ์ไปเลย
ฉันจะยุ่ง หากเราตกลงกันเรื่องนี้ไม่ได้
ถ้าอยากได้ลูกของฉันไป ก็ไปฟ้องศาลเอาเถอะ
ฉันทำแน่
บรรจบมองทั้งคู่ที่ใส่อารมณ์กันอย่างเผ็ดร้อน และเมื่อจับประเด็นได้ว่า ธนากร ต้องการ หลานของเขา ก็อดจะพูดไม่ได้ว่า
ผมว่า ...
ยังพูดไม่จบ ธนากรก็ลุกขึ้นพูดเสียงเน้นหนักกับเขาว่า
ผมไม่สนว่าคุณจะทำยังไง ถ้าคุณคิดจะแต่งงานกับวสุดาต้องทำให้เธอยกลูกให้ผมก่อน ไม่งั้นอย่าคิดว่าคุณจะได้แต่งงานกับเธอ
คุณมีสิทธิ์อะไรมาวุ่นวายในชีวิตฉัน เธอตวาดใส่ธนากร
สิทธิ์ที่ลูกเธอเป็นหลานฉันไงล่ะ? เขาเหลือบมองนาฬิกาที่ผนัง อีกห้านาทีเที่ยง ฉันไม่สนว่าเธอจะรักษาคำพูดของเธอหรือเปล่า แต่สำหรับข้อเสนอของเธอ ฉันตกลง
พูดเสร็จชายหนุ่มก็เดินออกไป ไม่สนใจแม้แต่จะรอดูผลลัพธ์จากคำพูดของตัวเอง
วสุดา นั้นถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว ส่วนวิสุทธิ์ก็ขยับตัวลุกขึ้นช้าๆ ยิ้มน้อยๆ พูดว่า
แม้ว่าผมจะไม่ชอบกินสักเท่าไหร่ แต่ผัดไทยอร่อยมาก เรากันเองไม่ต้องลุกไปส่งหรอกครับ
บรรจบมองวิสุทธิ์ที่เดินตามธนากรไปอย่างงงๆ
เขาตกลง กับข้อเสนออะไรของคุณวสุดา
หญิงสาวนิ่งมองเขาอยู่อึดใจ นอกจากจะเจอผู้ชายที่ชอบวางอำนาจอย่างธนากรแล้ว เธอยังต้องทนกับผู้ชายจอมตื้ออย่างบรรจบอยู่อีกหรือนี่
กับธนากร เขาเพียงต้องการหลาน แต่บรรจบเขาแสดงให้เห็นมาตลอดว่ารังเกียจกิ่งอ้อ กอไผ่ และเธอเองไม่เคยทนเขาได้เลยจุดเดือดของเธอมันระเบิดตั้งแต่เมื่อคืน หากเลือกจะทนใครคนหนึ่ง เธอก็เลือกที่จะทนคนที่มีทีท่าเห็นความสำคัญของลูกเธอไม่ดีกว่าหรือแล้ว วสุดาก็ยิ้มนิดๆ เมื่อพยายามพูดอย่างสบายๆ ว่า
ข้อเสนอแต่งงานกับเขาค่ะ
บรรจบอ้าปากค้าง หน้าซีด โพล่งออกมาว่า
คุณจะแต่งงานกับเขาไม่ได้นะ
ทำไม? เธอย้อน
ชายหนุ่มอึ้งไปก่อนที่จะพูดว่า
วสุดา ผมรู้จักคุณดีคุณโกรธและหงุดหงิดเรื่องเมื่อคืนนี้ อย่าทำประชดผมได้ไหม? คุณจะแต่งกับเขาได้ยังไง เขาไม่ได้รักคุณเหมือนผม
วสุดาหายใจลึก นายบรรจบนี่พูดได้เฉียดหัวใจดีแท้
ดิฉันเองก็ไม่รักเขา เหมือนกับที่ไม่ได้รักคุณ เข้าใจตรงนี้ไหมคะบรรจบ เธอเน้นเสียงในตอนท้าย จ้องหน้าเขาเขม็ง
บรรจบมองเธออย่างไม่เชื่อสายตา สีหน้าและแววตาของวสุดาบ่งบอกความจริงใจและยืนยันในคำพูดอย่างหนักแน่น ไม่ใช่อาการฉุนเฉียว โกรธเกรี้ยวรำคาญเหมือนทุกครั้งที่พูดกับเขา
และที่ผ่านมาดิฉันแน่ใจได้ว่าไม่เคยพูดอะไรหรือทำอะไรให้คุณคิดได้ว่า ดิฉันรักคุณ
ชายหนุ่มหน้าแดงนิ่งอึ้งไปนาน ก่อนจะพูดว่า
ผมรู้ คุณไม่เคยแสดงท่าทีใดๆ ให้ผมเห็นหรอกว่าคุณรักผม ออกจะรำคาญผมด้วยซ้ำ แต่ผมทนได้เพราะผมรักคุณจริงๆ และหวังว่าสักวันคุณคงจะรักตอบผมในที่สุด เพราะคุณไม่มีใคร แต่ตอนนี้ผมเห็นแล้วว่าคุณมีคนใหม่ แต่อย่าได้ลืมว่า คุณกับผมรู้จักกันมานาน และใครๆ ก็รู้ว่าเราเป็นแฟนกันทั้งจังหวัด การที่คุณจะทิ้งผมไปในทันทีมันจะทำให้ผมถูกหัวเราะได้
คุณพระ ! นี่ดิฉันต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ด้วยเหรอ วสุดาครางอย่างเหลืออด เธอพยายามแล้วที่จะไม่อารมณ์เสีย แต่มันเรื่องอะไรที่เธอจะต้องมารับมือกับผู้ชายที่ชอบวางอำนาจ ทั้งสองคนพร้อมกันอย่างนี้
คุณจะแต่งงานไม่ได้ จนกว่าผมจะมีแฟนใหม่ น้ำเสียงเขาวางอำนาจ อย่าง มั่นใจเช่นเคย
วสุดาเม้มปากแน่น ยกแก้วน้ำขึ้นช้าๆ จ้องเขาเขม็ง
คุณก็รู้ว่าฉันเป็นคนไม่มีมารยาท ดังนั้นคุณกลับก่อนไปดีกว่า บรรจบ
บรรจบลุกขึ้น เพราะรู้ว่าเธอสาดแน่ แต่เขายังไม่วายทิ้งท้ายว่า
คุณถูกไล่ออกจากงาน
*****
เอาจริงเหรอ?
อะไร?
ที่บอกตกลงตามข้อเสนอของน้องสะใภ้นายนะสิ
ธนากร หัวเราะหึๆ
เขาไม่กล้าหรอก ฉันยั่วประสาท ไปงั้นเอง โรงเรียนหลานฉันอยู่ไหน? ตอนท้ายเขาถามเป็นเชิงสั่งในตัว
วิสุทธิ์ชำเลืองมองหน้าธนากรงงๆ แต่ก็ขับรถมุ่งไปทางโรงเรียนอนุบาลที่ กิ่งอ้อและกอไผ่ เรียนอยู่ทันที
แล้วรถสปอร์ตสีเทาเข้มก็แซงปาดหน้ารถไปอย่างรวดเร็ว จนวิสุทธิ์ต้องเบรครถดังเอี๊ยด !
ไอ้เวร ! เขาด่าออกมา
ธนากรยิ้มเหยียด ยักไหล่พูดว่า
รถว่าที่เขาล่ะ?
สงสัยจะทะเลาะกัน
แน่อยู่แล้ว ไม่งั้นฉันจะรีบออกมาเหรอ?
พูดยังไงวะ รู้ได้ไงว่าเขาจะทะเลาะกัน?
อ้าว ! แกไม่ได้สังเกตเหรอ แม่น้องสะใภ้ฉัน ลูกกะตายังกับจะฆ่าคนอยู่แล้ว ตั้งแต่นายนั่นเรียกว่าเขาว่า ที่รัก น่ะ
วิสุทธิ์ อดไม่ได้ที่จะยิ้มยอมรับว่า
ไม่ได้สังเกตเก่งเหมือนแกว่ะ
ตอนแรกก็ยังเก่ง เก็บอารมณ์ได้ แต่พอฉันแหย่เรื่องแต่งงานเท่านั้นแหละ แกก็เห็นแล้วนี่ เก็บอาการได้เสียที่ไหน
ฉันก็เห็นอยู่หรอกนะตอนนั้น แต่เอาไปเอามาฉันว่าแกกับคุณวสุดาจะโกรธกันเองเสียมากกว่านายนั่นอีกว่ะ แต่นั่นก็ช่างเถอะ เพราะที่ฉันสงสัยก็คือ แกจะทำไง ถ้าเธอเกิดเกิดเปลี่ยนใจเอาตามข้อเสนอ ขึ้นมาน่ะ
ธนากรอึ้งไปนิด แต่แล้วก็สั่นหน้า
คงไม่หรอกมัง? ... แกอย่าพูดให้ฉันสยองนักสิ
วิสุทธิ์ยิ้มน้อย ๆ
แสดงว่า ธนากรเอง ก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกันว่า วสุดา จะเอาไง
ถ้าวสุดา เกิดตกลงขึ้นมา คราวนี้ล่ะ สนุกแน่...เพราะเท่าที่รู้จักกันมา ธนากร
ไม่เคยผิดคำพูดเสียด้วยสิ และที่สำคัญเขาไม่คิดว่า ธนากร
จะสยองอย่างที่พูดเสียดัวย
© ลิขสิทธิ์ตามกฏหมายโดยฟีลิปดา
๑๐๐ คำถามสร้างนักเขียน นวนิยายคุณเขียนได้ด้วยตัวเอง |
|
|---|---|
ดั่งไฟรัก |
|
ดั่งไฟพิศวาส นวนิยายรักเร้าอารมณ์ |
|
 ๕๐๕ แคนโต้แห่งความรัก |
|
