forwriter.com
 
นวนิยายรักโรแมนติก

 


ดั่งไฟรัก

โดย ฟีลิปดา

 

 

๑๐

“ หญิงว่าเดือนหน้า จะเปิดโรงแรมเพริ์ล กะจะจัดเลี้ยงแบบแฟนซี คุณน้าคิดว่าไงคะ ? ” ม.ร.ว.ศีตลา ถามเสียงใส ขณะใช้ม ีดปาดเนยทาขนมปัง ส่วนคุณสรวงสุดาก็ใช้ช้อนคนโจ๊กในชามย้อนถามว่า

“ จะเชิญแขก ไปเปิดงานกี่คน ? ”

“ แขกพิเศษก็ประมาณห้าสิบ แต่ที่เคยจองเอาไว้ตอนทำแคมเปญ ลดราคา แจ้งเข้ามาประมาณห้าหกสิบแล้วค่ะ ”

คุณสรวงสุดาไอขึ้นมาก่อนที่จะตอบคำถาม เธอเลื่อนชามโจ๊กออกห่าง

“ กินแล้วเจ็บคอ ”

“ ไปหาหมอไหมครับ เดี๋ยวผมจะพาไป ”

โรมรันที่เพิ่งเดินเข้ามาพอดีถามขึ้น

ม.ร.ว.ศีตลา มองเขาตาขวาง

“ ไม่ต้องยุ่ง ดิฉันจัดการเอง ”

“ อารมณ์เสียแต่เช้าเหรอคุณหญิง ” โรมรันว่า นั่งลงตรงข้ามกับเธอ นางชมนาดถามว่า

“ คุณรบจะเอากาแฟ หรือโจ๊กดีคะ ”

“ ขอกาแฟป้า เดี๋ยวจะรีบไป ” โรมรันตอบแล้วพูดกับมารดาว่า “ คุณแม่ไม่สบายนี่เองมิน่าผมมาเมื่อคืน ป้าชมบอกขึ้นนอนแล้ว ไม่งั้นคงอยู่รอลูกสาวจนดึก ”

“ แม่ไม่เป็นไร แค่เจ็บคอ อย่าทะเลาะกันให้เป็นเรื่องใหญ่ ปวดหัว ” คุณสรวงสุดารีบพูดดักคอ เอาไว้ เพราะรู้ว่าโรมรันเริ่มแขวะกลับ ที่ม.ร.ว. ศีตลาว่าเขาเมื่อครู่

โรมรันจึงเงียบ คนกาแฟ ที่นางชมนาดเอามาเสริฟไห้

“ ปรึกษาป้าศศิ เขาแล้วหรือยัง ? ”

“ ยังค่ะ หญิงคุยกับคุณน้าก่อน เซตงานเรียบร้อยแล้ว ค่อยไปบอกก็ได้ ”

“ กำหนดวันแน่นอนแล้วยัง ”

“ หญิงกำหนดแล้วค่ะ กลางเดือนหน้ามีช่วงลองวีคเอนด์พอดี ”

คุณสรวงสุดาเบนสายตาไปที่โรมรัน แต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้ตัวท่าทางเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรสักอย่าง จึงถามว่า

“ รบว่างไหมช่วงนั้น ไปเที่ยวเกาะไหม ? ”

“ ไม่ว่างครับ ” โรมรันตอบเรียบ ๆ

“ เป็นอะไร ท่าทางไม่สบายใจ ”

โรมรันขมวดคิ้วกับคำถามนั้น แล้วส่ายหน้า ตอบว่า

“ ไม่มีอะไรครับ งานยุ่ง เดี๋ยวผมขอยืมรถคุณแม่หน่อยนะครับ ไม่ได้เอารถมาด้วย แล้วจะให้คนเอามาส่ง ” พูดเสร็จก็ยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่ม จนเกลี้ยง ลุกขึ้นยืน

“ รบ ” มารดาเรียกเอาไว้

“ ครับ ? ”

“ ช่วงนี้ให้มาค้างที่นี่ด้วยนะ ” คุณสรวงสุดาสั่ง

โรมรันชะงัก มองมารดางง ๆ ตอบว่า

“ ช่วงนี้ผมต้องออกต่างจังหวัด ไว้กลับจะแวะมาครับ คุณหญิงหยิบกุญแจรถให้ผมหน่อยสิ มีเรื่องจะคุยด้วย ” ตอนท้ายเขาตัดบทหันมาสั่งเอากับ ม.ร.ว. ศีตลาตรง ๆ เลย ซึ่งอีกฝ่ายก็ลุกขึ้นอย่างเสียไม่ได้

“ อะไรของคุณอีกล่ะ ? ” หญิงสาวกระแทกเสียงถามเมื่อเดินมาถึงหน้าตึก

“ คุณแม่เป็นอะไร ? ”

“ ก็เป็นหวัด ”

“ ไม่ใช่ ผมหมายถึงอยู่ดี ๆ ถึงได้สั่งให้ผมมาค้างที่นี่เอาตรง ๆ แบบนี้ ”

“ ดิฉัน จะไปทราบกับท่านเหรอ ”

“ เป็นเพราะท่านเหงา คุณหญิงไปเที่ยวกับแฟนทุกวัน ทิ้งท่านให้รออยู่คนเดียวหรือเปล่า ? ”

“ นี่อย่ามากล่าวหานะ ดิฉันไปงานเลี้ยงเรื่องธุรกิจทั้งนั้น ท่านก็ทราบดี ”

“ ว่าได้เหรอ ท่านไม่ได้ตามไปดูนี่ คุณหญิงอาจจะเอางานเลี้ยงบังหน้า งานเสร็จก็ไปเที่ยวกับนายโรเจอร์นั่นต่อก็ได้ ”

“ พูดบ้า ๆ โรเจอร์เขาไม่อยู่เสียหน่อย ไปต่างประเทศเป็นเดือน ๆ จะไปเที่ยวกับเขาเมื่อไหร่กัน ”

“ จะพูดยังไงก็ได้ ... ”

“ ถ้าไม่เชื่อ ก็เชิญคุณลาออกจากงาน มาเฝ้าเลยสิ ” เธอกระแทกเสียงใส่

โรมรันเลิกคิ้วสูง ย้อนว่า

“ จะให้ผมออกจากงานมาเฝ้าคุณหญิงนะเหรอ? ”

“ บ้า ! ดิฉันหมายถึงมาเฝ้าคุณน้าต่างหาก คุยกับคุณแล้วเสียอารมณ์จริง ๆ ”

เธอโยนกุญแจในมือให้เขา ก่อนจะหันกลับเข้าไปในบ้าน อย่างหงุดหงิด ผิดกับโรมรันที่อารมณ์ดีขึ้น แม้จะยังหนักใจเรื่องกินรีอยู่

ม.ร.ว. สาว ไม่ปิดอารมณ์ขุ่นของตัวเองเลย เมื่อเดินกลับมากระแทกนั่งลงที่เดิมของตัวเอง

“ ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ ? ” เสียงคุณสรวงสุดาฟังเอือมระอา ผิดกับนางชมนาดที่เหมือนจะอมยิ้มในหน้า

“ เขาหาว่าหญิงไม่ดูแลคุณน้าค่ะ ”

“ นายรบ เขาก็ยั่วไปอย่างนั้นเอง หญิงก็อย่าถือเป็นอารมณ์นักสิ ”

ม.ร.ว. ศีตลาเงียบ มันก็กลายเป็นเธอทุกครั้งที่ถูกเตือน ไม่ให้โกรธ ไม่ให้ถือสาเขา มันเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เด็ก ไม่เห็นใครจะเป็นไปบอกเขาเลยว่า อย่ามากวนโมโหเธอนัก

“ มีอะไรอีกหรือเปล่า? ” คุณสรวงสุดาถามเพราะเห็นเธอนิ่งเงียบไป

“ เขาสงสัยว่า คุณน้าสั่งให้เขามาค้างที่นี่ทำไม ? และหญิงเองก็สงสัยด้วย ”

สายตาของผู้สูงวัยกว่าทั้งคู่สบตากัน แล้วคุณสรวงก็กล่าวเนิบ ๆ ว่า

“ ป้าชม เขาบอกกับน้า ว่านายรบมาตั้งแต่เมื่อคืน ท่าทางไม่สู้จะดี เป็นแปลก ๆ แล้วเช้านี้หญิงไม่สังเกตเหรอเหมือนมีอะไรไม่สบายใจ ปกติไม่เห็นเป็น น้าก็เลยบอกให้มาค้างด้วยเท่านั้นเอง ”

“ ก็ไม่เห็นจะเป็นไร นอกจากดื่มมากเท่านั้น ” หญิงสาวพูดใส่

“ น้าอาจจะกังวลไปเองก็ได้ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกมัง ท่าทางเขาก็ไม่ได้อยากจะมาเสียเท่าไหร่ ถ้าไม่เรียกตัวไป ”

“ คุณรบอาจงานยุ่ง คุณน้าไม่ต้องไปเรียกตัวมาหรอกค่ะ มีอะไรก็บอกหญิง หญิงจัดการให้เองได้ ” น้ำเสียงเธอเหมือนเด็กช่างประจบขึ้นมาจนนางชมนาดอดไม่ได้ที่จะเย้าว่า

“ แล้วกันคุณหญิง ใจคอจะไม่ให้แม่ลูกเขาเจอกันเลยเหรอค่ะ ”

“ ป้าชม ทำไมพูดอย่างนั้น หญิงไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ ที่ไม่อยากให้เรียกตัวไปก็เพราะเขาหาว่าหญิงทอดทิ้งคุณน้าต่างหาก ”

“ เอาละ ๆ พอได้เรื่องตารบได้แล้ว เรื่องโรงแรมวินเน่อร์หญิงตามไปถึงไหนแล้ว ”

หญิงสาวยังหน้าเง้าเมื่อตอบว่า

“ รู้แล้วค่ะว่าใครเป็นเจ้าของ หญิงกำลังให้เพื่อนทาบทามอยู่ อาทิตย์หน้าว่าจะเข้าไปเจรจา แต่ขอศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับตัวเขาก่อน จะได้เตรียมข้อเสนอให้น่าสนใจ หากเขาไม่ต้องการขายให้เรา ”

“ เป็นใครล่ะ ? ”

“ ชาวต่างประเทศค่ะ ชื่อมิสเตอร์ราฟาเอล เจอรามาน ไม่ได้ทำธุรกิจเกี่ยวโรงแรมอย่างเดียว แต่ก็เป็นเจ้าของโรงแรมดังหลายแห่ง ... ”

“ เดี๋ยวหญิงบอกว่าชื่ออะไรนะ ? ” คุณสรวงสุดาทวนถาม

“ มิสเตอร์ราฟาเอล เจอรามานค่ะ คุณน้าเคยได้ยินชื่อเหรอค่ะ เขาเก็บตัวเงียบมากเลยนะคะ ทำอะไรผ่านตัวแทนคนไทยแทบทั้งนั้น ”

“ ฟังคุ้น ๆ ชื่อดูข่าวทางทีวี ป้าชม ไปเอาหนังสือพิมพ์ทุกฉบับของวันนี้กับเมื่อวานมาดูสิอาจจะมีลงเอาไว้ ”

“ ข่าวเกี่ยวกับอะไรเหรอคะ ? ”

“ ฆ่าข่มขืนนักศึกษา หญิงจำไม่ได้เหรอยังนั่งดูกับน้าเมื่อวันสองวันนี่เอง ”

ม.ร.ว.ศีตลา ขมวดคิ้วทบทวนความจำ เธอได้ดูข่าวนี้ เห็นหน้าผู้ต้องสงสัย เพียงได้ไม่ได้ใส่ใจเรื่องชื่อเท่านั้น แต่กับคำว่าข่มขืน ทำให้เธอสะดุด เมื่อคืนโรมรันคุยกับเธอเรื่องนี้ หรือว่า

“ มีรูปคนตายไหมคะ ? ” เธอถามทันทีเมื่อนางชมนาดเอาหนังสือพิมพ์มายื่นให้คุณสรวงสุดา แทนคำตอบคุณสรวงสุดายื่นหนังสือพิมพ์ให้เธอเลย

หญิงสาวรับมาดูอย่างรีบร้อน รูปในกรอบเล็ก ๆ เผยใบหน้าผู้ตาย เธอไม่เคยคุ้น เพราะหากว่าเป็นหญิงสาวที่เธอเห็นไปกับโรมรัน เธอต้องจำได้แน่หญิงสาวผ่อนลมหายใจ เผลอพูดออกมาว่า

“ นึกว่าใช่เสียอีก ”

“ ใช่อะไร หญิงรู้จักเหรอ เด็กเคยมาฝึกงานหรือเปล่า ”

“ เปล่าค่ะ ”

“ นี่ไง รูปมิสเตอร์ราฟาเอล เจอรามาน รู้สึกเขาจะปล่อยตัวแล้วนะ เพราะจับฆาตกรตัวจริงได้แล้ว หล่อเหมือนกันนะ หญิงดูสิ ”

หญิงสาวรับหนังสือพิมพ์อีกฉบับจากคุณสรวงสุดามาดูด้วยใบหน้ายิ้ม ๆ เพราะนึกขำที่สตรีวัยห้าสิบ พูดถึงผู้ชายว่า หล่อ ได้อย่างธรรมดาเหลือเกิน เมื่อดูรูปหญิงสาวก็ลงความเห็นว่าเป็นผู้ชายที่มีใบหน้าคมเข้ม ทีเดียว

“ หญิงคุ้น ๆ ว่าเคยเจอเขานะคะ ”

“ ฉบับนี้บอกว่า ก่อนที่จะจับตัวคนร้ายได้ไม่กี่ชั่วโมง ก็มีผู้หญิงลึกลับคนหนึ่งไปเป็นพยานให้เขานะ แต่ไม่ได้ลงรายละเอียด แต่พอปล่อยตัวถึงกับต้องหามส่งโรงพยาบาลกันเลย สงสัยก่อนหน้าจะเจอรายการตำรวจซ้อมให้รับสารภาพ แต่ทางตำรวจปฏิเสธ เจ้าตัวก็ปฏิเสธเหมือนกัน ดูเหมือนจะเก็บตัวเงียบไม่ยอมให้สัมภาษณ์ใด ๆ เลย ”

“ มีบอกชื่อโรงพยาบาลไหมคะ ? หญิงจะให้ส่งดอกไม้ไปเยี่ยม แนะนำตัวเอาไว้ก่อน ”

“ ไม่ได้บอกไว้ ”

“ เห็นทีหญิงต้องเลื่อนการเจรจาไปจนกว่าเขาจะหายดีเสียแล้วล่ะ ? ” หญิงสาวพูดแล้วก้มลงอ่านข่าวอย่างละเอียด ปกติเธอไม่ชอบอ่านข่าวอาชญากรรมนักหรอก แต่คำถามเมื่อคืนของโรมรันนี่สิ ทำให้เธอสงสัย

“ สนใจอะไรนักหนาหญิง ” คุณสรวงสุดาถาม

“ มันสะกิดใจค่ะ เมื่อคืนคุณรบถามแปลก ๆ ”

ทั้งคุณสรวงสุดาและนางชมนาดมองหน้ากัน

“ เมื่อคืนคุณหญิงไปคุยกับคุณรบเหรอคะ ? ” นางชมนาดแสร้งถาม และนั่นทำให้ม.ร.ว. ศีตลา ถึงกับทำหน้ายุ่ง

“ ป้าชม อย่ามาพูดเหมือนไม่รู้นะคะ นึกว่าหญิงไม่รู้ทันรึไงที่พูดกระตุ้นหญิงเมื่อคืนว่าอย่าไปรบกวนคุณรบน่ะ รู้หรอกป้าชมน่ะห่วงคุณรบเสียยิ่งกว่าห่วงหญิงอีก อยากรู้ว่าคุณรบเป็นอะไร หญิงก็เข้าไปคุยให้แล้วไง จะฟังหรือเปล่า ? ” พูดเสร็จเธอก็ค้อนขวับเข้าให้ เป็นกิริยาเหมือนสมัยเด็ก ๆ เลยทีเดียว

“ หญิงก็เล่ามาเถอะ อย่าไปว่าป้าชมเลย ”

“ ก็เข้าไปเมื่อคืน เห็นนั่งเงียบ ๆ หญิงจะออกมาแล้วล่ะ แต่คุณรบถามขึ้นมาก่อนว่า ถ้าคุณรบข่มขืนหญิง หญิงจะรักเขาไหม ? ”

“ หา ! ” สตรีสูงวัยทั้งคู่อุทานออกมาโดยไม่ได้นัดเลย เล่นเอา ม.ร.ว. ศีตลา อดจะหัวเราะไม่ได้

“ หญิงก็อึ้งไปเลย เหมือนกัน คุณรบไม่เคยเล่นแรงถึงขนาดนี้ ก็เลยสงสัยว่ามันเกี่ยวกับคดีนี้ด้วยหรือเปล่า แต่ก็คิดว่าไม่ใช่หรอกค่ะ คงจะถามเล่น ๆ มากกว่า อีกอย่างคุณรบก็เพิ่งกลับมาจากเกาะสวรรค์ คงจะเหนื่อยและงานยุ่งอย่างที่บอก ดังนั้นที่ป้าชมบอกว่าท่าทางแปลก ๆ หรือที่คุณน้าคิดว่ามีอะไรไม่สบายใจน่ะ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะเขาสบายดีร้อยเปอร์เซ็นต์ ”

“ เป็นคำถามที่น่าเกลียดมาก เอามาพูดกับหญิงได้ยังไง ? ไม่ว่าจะถามเล่นหรือจริง ” คุณสรวงสุดาพูดเน้นเสียงด้วยความไม่พอใจ อย่างเห็นได้ชัด

ม.ร.ว. ศีตลายิ้มพยักหน้าหงึกหงักอย่างเห็นด้วย ไม่รู้สินะ เธอชอบฟังเวลาที่คุณสรวงสุดาตำหนิโรมรันจริง ๆ ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลังเขาก็เถอะ

*****

ม.ร.ว.ศีตลา จดจ่ออยู่กับโรงแรมวินเน่อร์ จนกระทั่งรู้ว่า มิสเตอร์เจอรามานออกจากโรงพยาบาลแล้ว เธอทิ้งระยะไว้ไม่กี่วัน ก็ชวนเพื่อนสาวผู้ซึ่งมีความสนิทสนมกับมิสเตอร์เจอรามานเป็นพิเศษ ไปพบเขาที่ห้องชุดที่คอนโดมิเนียมแห่งหนึ่ง

ฟาริดาดูคุ้นเคยกับมิสเตอร์เจอรามานจริง ๆ เพราะ หลังจากกดกริ่งชั่วครู่ ก็มีชายหน้าดุมาเปิดรับ หน้าตาเขาเฉยเมย แต่เมื่อเห็นฟาริดาก็เปิดประตูให้

“ ราล์ฟ เขาเป็นเหมือนเพื่อนฉัน แต่สนิทกับคุณพ่อมากกว่า เพราะให้คุณพ่อติดต่อเรื่องธุรกิจให้หลายอย่าง ”

ห้องพักของมิสเตอร์ราฟาเอล หรูหราและอบอุ่นในคราเดียวกัน ชายที่เปิดประตูให้นำพวกเธอมายัง ชุดโซฟารับแขก อันอยู่กลางห้องโถง ก่อนจะเดินเหมือนไปรายงานให้บุรุษหนุ่มที่ยืนหันหลังให้พวกเธอ อยู่อีกฟากหนึ่งของห้อง และเมื่อเขาเดินตรงเข้ามา ฟาริดาก็ส่งเสียงเจื้อยแจ้วทักว่า

“ ราล์ฟ คุณคงไม่รังเกียจนะคะที่ฉันพาเพื่อนมาด้วยโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า ”

“ คุณก็รู้ว่าผมไม่เคยคิดอย่างนั้น ” เขาตอบแล้วหันมายิ้มให้เธออย่างสุภาพ

“ ราล์ฟคะ นี่หม่อมราชวงศ์ศีตลา วงษ์เทวัญ ค่ะ ” ฟาริดาแนะนำ

ความทรงจำของม.ร.ว. กระจ่างขึ้นเมื่อจำได้ว่าเป็นชายหนุ่มที่แทบจะเดินชนเธอที่ร้านเครื่องเพชรนั่นเอง

“ สวัสดีครับ ” เขาพูดไทยได้ชัดมาก

“ ยินดีที่ได้พบคุณอีกครั้งค่ะ ” ม.ร.ว. ศีตลากล่าวพร้อมกับรอยยิ้มขณะยื่นมือให้เขาว่า

“ เช่นเดียวกันครับ ”

“ อ้าว ! รู้จักกันแล้วเหรอคะ ” ฟาริดาเอะอะอย่างสงสัย

“ โดยบังเอิญน่ะฟรีดา ” มิสเตอร์ราฟาเอลพูดสั้น ๆ แล้วเชื้อเชิญให้ทั้งคู่นั่งที่โซฟา

สักครู่ชายหน้าดุซึ่งคงจะเป็นพ่อบ้านไของเขาก็นำเครื่องดื่มมาเสริฟ

“ ไม่เห็นคุณออกงานมาเป็นเดือน ยังไม่หายดีเหรอคะ ” ฟาริดาถาม

“ เปล่า ” เขาตอบสั้น ๆ

ท่าทางมิสเตอร์เจอรามานแม้จะสุภาพ แต่ดูเคร่งขรึม ทำให้ ม.ร.ว. ศีตลาเกิดความรู้สึกเกรงใจขึ้นมาจึงเริ่มเรื่องเลยว่า

“ ดิฉันเคยไปหาคุณที่ทำงานแต่พนักงานที่นั่นบอกว่าคุณยังไม่เข้าจนกว่าจะสัปดาห์หน้า ดิฉันจึงขอให้ฟาริดาพามาพบคุณที่นี่ก่อน ”

ชายหนุ่มเบนสายตามาที่ เธอ สีหน้าเขาแสดงความสงสัย

“ คุณคงมีธุระสำคัญจะคุยกับผมจนรอไม่ได้ ”

ม.ร.ว.สาวยิ้มให้เขาก่อนจะพูดอย่างไม่อ้อมค้อมว่า

“ ดิฉันทราบมาว่าคุณคือเจ้าของโรงแรมวินเนอร์อยู่ขณะนี้ ”

แล้วเธอสังเกตเห็นราล์ฟชำเลืองไปทางฟาริดา แต่ฝ่ายโน้นยิ้มไหวไหล่ให้เล็กน้อยเหมือนกับไม่รู้เรื่องอะไรด้วย

“ โชคดีที่ผมได้มันมาในราคาที่ไม่แพงนัก ”

“ ดิฉันเคยไปที่นั่น เป็นโรงแรมที่ไม่ใหญ่ แต่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว และมีชื่อเสียงในระดับกลาง ” หญิงสาวพูดแล้วหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม สายตามองตรงมาที่ราล์ฟอย่างเปิดเผย

“ ผมซื้อเพราะชอบบรรยากาศของมัน แม้ไม่หรูหราแต่ก็อบอุ่น งานด้านสถาปัตยกรรมสวย ”

“ มันเคยเป็นวังเก่าค่ะ ” ม.ร.ว. ศีตลาบอกเรียบ ๆ “ แต่ถูกขายและดัดแปลงเป็นโรงแรมเมื่อ สามสิบ สี่สิบปีมานี่เอง ”

“ คุณรู้ประวัติมัน ? ”

“ เพราะมันเคยเป็นของตระกูล วงษ์เทวัญมาก่อน ” ฟาริดาสอดขึ้น

ม.ร.ว. ศีตลาส่งสายตาปรามไปที่ฟาริดา ทั้ง ๆ ที่ใบหน้ายิ้มละไม

“ เป็นสาเหตุที่คุณมาพบผมวันนี้หรือเปล่าครับ ” เขาถามตรง ๆ

ม.ร.ว. ศีตลา มองราล์ฟแล้วยิ้ม ท่าทางราล์ฟยังดูอิดโรย แต่ไม่ได้ปิดกั้นความหล่อเหลาของเขา ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายคนนี้จะเพิ่งผ่านการถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้ร้ายฆ่าข่มขืนไปได้ แม้คนร้ายตัวจริงจะไม่ได้ถูกจับอย่างรวดเร็ว เธอก็ไม่คิดว่าผู้ชายอย่างเขาจะทำเช่นนั้น ดูเขาเป็นคนตรงไปตรงมาไม่น้อย

“ ความจริงลูกหลาน มักไม่ค่อยจะสนใจกับสมบัติเก่าของบรรพบุรุษ ” ม.ร.ว. ศีตลาเกริ่น “ แต่เผอิญว่าดิฉันได้รับคำสั่งเสียจากท่านพ่อว่าจะต้องเอาโรงแรมแห่งนี้กลับมาเป็นของวงษ์เทวัญอีกครั้ง ดิฉันยินดีที่จะจ่ายให้คุณตามที่คุณเสนอมา ”

“ ผมไม่คิดจะขายตอนนี้หรอกครับ “ เขาตอบง่าย ๆ ตรง ๆ

คำพูดเขาฟังเหมือนจะตัดรอน แต่ ม.ร.ว. ศีตลา วงษ์เทวัญ เพียงแต่ยิ้มเท่านั้น เธอสะดุ้งสะเทือนเลยเพราะคิดเผื่อเอาไว้อยู่แล้ว

“ บางทีดิฉันอาจจะพูดตรงและเร็วไปหน่อย ดิฉันมีข้อเสนอที่ลืมบอกคุณไปเพราะความใจร้อน ฟาริดาบอกดิฉันว่า คุณสนใจโรงแรมแห่งหนึ่งทางใต้ ถ้าจำไม่ผิดดูเหมือนจะชื่อ เพริ์ล ใช่ไหมคะ ”

ชายหนุ่มหันไปมองหน้าฟาริดา ซึ่งเธอคงจะรอที่จะเข้าร่วมในการสนทนาอยู่แล้วจึงรีบพูดขึ้นว่า

“ ศีตลา เขาถือหุ้นอยู่เกือบจะหกสิบเปอร์เซ็นต์ของโรงแรมนั้น ”

“ ดิฉันยินดีที่จะขายให้คุณ หรือแลกกับหุ้นที่คุณถืออยู่ในโรงแรมวินเน่อร์ค่ะ ” เธอ สำทับลงไป

เมื่อเขายังนิ่ง เธอก็พูดต่อว่า

“ หุ้นอีกสี่สิบเปอร์เซ็นต์ที่เหลือ เป็นของมารดาเลี้ยงของดิฉันเอง ซึ่งถ้าคุณต้องการทั้งหมด ดิฉันเชื่อว่าสามารถที่จะโน้มน้าวให้ท่านยินยอมขายให้คุณก่อนที่จะตัดสินใจขายให้คนอื่นแน่นอนค่ะ ”

“ นับว่าเป็นข้อเสนอที่น่าสนใจมาก แต่ผมคงต้องขอเวลาคิดสักหน่อย มันกะทันหันเกินไป แม้ว่าฟังดูแล้วเหมือนผมจะเป็นฝ่ายได้เปรียบก็ตาม ” เขาตอบเป็นกลาง ๆ

“ แปลกจังราล์ฟ ถ้าดิฉันเป็นคุณแล้วละก้อ ดิฉันคว้าหมับเลยกับข้อเสนอนี้ ” ฟาริดาพูดอย่างสงสัย

“ ดิฉันรอได้ค่ะ ” ม.ร.ว. ศีตลาตอบ “ แต่ไม่ทราบว่าจะเป็นการรบกวนเวลาคุณมากเกินไปหรือเปล่า ถ้าหากดิฉันอยากจะเชิญคุณไปร่วมงานแฟนซีที่จะจัดขึ้นที่โรงแรมเพริ์ลอาทิตย์หน้า ถือว่าเป็นการไปพักผ่อนและสำรวจโรงแรมนั้นเพื่อการตัดสินใจของคุณดีไหมคะ ”

“ ยินดีครับ ” เขาตอบรับอย่างไม่ลังเล

ม.ร.ว. ศีตลายิ้มให้เขา แล้วบอกว่า

“ ขอบคุณที่ตอบรับคำเชิญ ดิฉันคงไม่รบกวนคุณมากไปกว่านี้แล้วค่ะ ”

ม.ร.ว. ศีตลาไม่รีรอที่จะขอตัวกลับ แม้ท่าทางของฟาริดา ยังอยากจะคุยกับมิสแตอร์ราฟาเอลต่อ แต่ก็ต้อง ขอตัวกลับพร้อมกับเธอ

“ ฉันสงสัยจริง ๆ ทำไมราล์ฟ ถึงได้ปฏิเสธ ในเมื่อข้อเสนอนี้มันวิเศษสุดชัด ๆ โรงแรมในเมือง กับโรงแรมที่พักตากอากาศ เขาเองก็อยากได้ บอกคุณพ่อหาให้อยู่เลย ” ฟาริดาพูดยาวออกมาขณะลงลิฟท์

“ คงต้องให้ไปเห็นเสียก่อน ”

“ รึว่าเขาสนใจเธอ เลยหาเรื่องยืดเอาไว้ ” ฟาริดาพูดเย้าเล่น แต่ ม.ร.ว. ศีตลาส่ายหน้า

“ ไม่หรอก เวลาคุยเขาแทบจะไม่มองหน้าฉัน ถึงจะดูสุภาพแต่ท่าทางเหมือนไม่มีกะจิตกะใจอยากคุยเท่าไร ? ”

“ นั่นสินะ ปกติราล์ฟไม่เป็นอย่างนี้หรอก ฉันรู้จักดี มีเสน่ห์มาก ๆ ผู้หญิงคนไหนรู้จักยากที่จะไม่หลง ได้ข่าวของเขาเมื่อเดือนที่แล้วไหม ? เรื่องฆ่าข่มขืนน่ะ อย่างราล์ฟนะเหรอจะทำ ไม่มีทางเสียละ คนตายน่ะฉันเคยรู้จัก ไม่ใช่สเปคของเขาสักนิด อีกอย่างเขากำลังสนใจผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ เป็น ... ”

กริ๊ง

เสียงลิฟท์มาถึงชั้นล่างพอดี ฟาริดาเลยไม่ได้พูดต่อ และ ม.ร.ว. ศีตลา ก็ไม่ได้สนใจ เพราะเธอพูดกับฟาริดาทันทีว่า

“ แล้วฉันจะติดต่อผ่านเธอไปถึงมิสเตอร์ราฟาเอล เรื่องวันเปิดโรงแรมอีก อ้อ ... เธอต้องไปเป็นแขกพิเศษของฉันด้วยนะ และถ้าอยากจะเชิญใครเพิ่มก็แจ้งได้เลย ฉันจะให้คนดูแลเป็นพิเศษ ”

ฟาริดามองตามหลัง ม.ร.ว. ศีตลา ไปอย่างอิจฉา นิด ๆ แม้คำพูดนั้นจะเหมือนให้เกียรติเธอ แต่ก็ ฟังดูเหนือกว่าอยู่ดี

:+:+:+:+:

 

 

นวนิยาย ดั่งไฟรัก เสร็จสมบรูณ์ ในรูปแบบ E-book แล้ว
สนใจ
คลิก


© ลิขสิทธิ์ตามกฏหมายโดย ฟีลิปดา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
 

 

๑๐๐ คำถามสร้างนักเขียน
นวนิยายคุณเขียนได้ด้วยตัวเอง
 

 

ดั่งไฟพิศวาส
นวนิยายรักเร้าอารมณ์
 

 

2009 free writing

 



๕๐๕ แคนโต้แห่งความรัก

 

 

 

  http://www.forwriter.com . © 2005 All rights reserved.